ஃபில்ம் ஸ்கூல்ல இருந்து அண்மையில் வெளியேறிய ஒரு இயக்குனர், தொழில் ரீதியாக நடிகர்கள் இல்லாத.., அட.. இதுவரைக்கும் நாம் திரையில் கண்டிராத சாதாரண மக்களை நடிகர்களாகவும் Court 13ங்கற இன்டிபென்டன் ஃபில்ம் ஸ்டூடியோவின் உதவியோடும் எடுத்த முதலாவது படமே, 2013ம் ஆண்டு ஆஸ்கார் ரேஸில், சிறந்த திரைப்படங்களுக்கான செக்ஷனில் நாமினேஷன்ஸ்ல முன்னணி ஸ்டூடியோஸ், பிரபல நடிகர்கள் மற்றும் இயக்குனர்கள் சம்பந்தப்பட்ட Argo, Les Miserables, Silver Linings Playbook போன்ற படங்களோடு போட்டி போடுதுண்ணா கட்டாயம் படத்துல ஏதோ சம்திங் சம்திங் இருந்தாகணுமே என்கின்ற எண்ணத்தோடு படத்தை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்..
ஒரு கதையா இதை விவரமா சொல்றது கொஞ்சம் கஷ்டமாத் தெரியுது. சரி… எனக்குப் புரிந்தவரைக்கும் கதை அப்படின்னு பார்த்தா.. த பாத்டப் (Bathtub) என்கின்ற ஒரு இடம்.. ஒரு அணை/சுவர் மூலமாக சமுதாயத்திலிருந்து பிரிக்கப்பட்டு இருக்கும்.. வெள்ளம் வந்தால் மொத்தமாக மூழ்கிவிடக்கூடிய ஏரியா. இங்கு தனது தந்தையுடனும், மற்றும் சில மக்களுடனும் ஒரு தனிப்பட்ட சமுதாயமாக வசித்துவரும் ஹஷ்பப்பி என்கின்ற ஒரு சிறுமியின் கண்ணோட்டத்திலேயே முழுப் படமும் நமக்கு நரேட் செய்யப்படுகிறது. அதிகமான குடிப்பழக்கமும், ஏதோ தீர்க்கமுடியாத நோய் (ப்ளட் கேன்சர்? எயிட்ஸ்?) இருந்தாலும் முடிந்தவரை அன்பாக கவனிக்க முற்படும் தந்தையான விங்க்.
இந்த நேரத்தில் ஒரு பெரிய புயலினாலும், ஆர்ட்டிக் பிரதேசம் உருகுவதாலும், நீர்மட்டம் உயர்ந்து பாத்டப் ஏரியா மிகவும் பாதிக்கப்படுகிறது. மேற்கொண்டு பல நூறு வருடங்களாக பனியில் உறைந்திருந்த இராட்சத பன்றி போன்ற மிருகங்கள் விடுபட்டு இவர்களின் ஏரியா பக்கம் ஓடிவர.. வெள்ளத்தில் மிச்சப்பட்ட சிலரும் ஹஷ்பப்பியும் எவ்வாறு தங்கள் வாழ்க்கையை மீட்டனர் என்பது தான் சுருக்கமான (எனக்கு புரிந்த) கதை. (சில நேரங்களில் கவித்துவமான பார்வையில் பார்ப்பவர்களுக்கு இன்னும் ஆழமாக கதை புரியலாம்)
ஆனாலும் மேலே சொன்னது போல.. படம் ஆரம்பித்து கொஞ்ச நேரம் என்ன நடக்குது, என்ன சொல்ல வர்றாங்கண்ணே புரியாமல் தான் படத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்புறம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக படத்திற்குள் மூழ்கிவிட்டேன்.. இந்தப் படம் சரியாக சொல்லமுடியாத ஒரு எக்ஸ்பீரியன்ஸ்.படத்துல லாஜிக். மீனிங் எல்லாம் தேடப் போகாதீங்க. ஏமாற்றம் தான் மிஞ்சும். சும்மா எஞ்ஜாய் பண்ணி பாருங்க. பார்த்து முடித்ததும் ஏதோ ஒரு மாயஉலகிற்குள் போய்விட்டு வந்த ஒரு ஃபீலிங் தான் இருக்கும். சில இடங்கள் எனக்குப் ஏன்னு புரியவில்லை. யோசிச்சுப் பார்த்துட்டு லூஸ்ல விட்டுட்டேன். (அந்தப் பன்றிகள் வரும் காட்சிகள்? ஏதாவது குறியீடாக இருக்கணும்)
ஆனாலும் தொடர்ந்து நான் படத்தைப் பொறுமையாக பார்த்தற்கு முக்கிய காரணம் ஹஷ்பப்பியாக வரும் க்வென்ஸேன் வாலிஸ் (Quvenzhane Wallis). வாட் எ பர்ஃபாமென்ஸ்!! சான்ஸே இல்லை. வசனங்களால் ஸ்கோர் செய்வதை விட சில இடங்களில் சைலண்டாக கொடுக்கும் நடிப்பிலும் எக்ஸ்ப்ரஷன்ஸிலும் தான் அதிகமாக ஸ்கோர் செய்கிறாள். குறிப்பா சொன்னா, கடைசி க்ளைமேக்ஸ் காட்சியருகில் ஒரு இராட்சதப் பன்றி அவள் முன் நிற்பது போன்ற ஒரு காட்சி. அந்தப் பன்றி (சி.ஜி) உண்மையில் அவ்விடத்தில் இல்லையென்றாலும், அவள் கொடுக்கும் முகபாவம் நம்மை அவ்விடத்தில் உண்மையிலேயே ஒரு பன்றி நிற்கின்றதோ என நம்ப வைக்கும். அதே போல ஒரு இடத்தில் விங்க் அவளை அறைய கோவத்தில் மீண்டும் அடிக்கும் காட்சி.. என்று சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். நிச்சயம் ஆஸ்கரில் சிறந்த நடிகைக்கான பரிந்துரைக்கு சரியான தெரிவு தான்.
அடுத்ததாக பாராட்டப்பட வேண்டியது படத்தின் இயக்குனர் பென் ஸெய்ட்லின் (Benh Zeitlin). அனுபவமற்ற நடிகர்கள், 1.8 மில்லியன் என்ற சின்ன பட்ஜெட், இயற்கையான செட்கள் என்று வேறு யாருடைய (பேரரசு?) கையிலாவது இப்படி ஒரு படம் மாட்டியிருந்தால், இந்தளவு படத்தை எடுத்திருப்பார்களோ தெரியாது. அப்படி எடுத்திருந்தால் கடைசியாக எழுதிய Safety Not Guaranteed போல ஒரு சன்டான்ஸ் ஃபில்ம் பெஸ்டிவல் இன்டிபெண்டன்ட் படமாக மட்டும் அடங்கியிருக்கும். ஆனாலும் கிடைத்ததை வைத்துக் கொண்டு இந்தளவு பவர்ஃபுல்லான, ஒரு “தனித்துவமான” படத்தைக் கொடுத்தமைக்கே கையில் ஒரு பொக்கே கொடுக்கணும்.
படத்துல ஒரு சின்னக் குறைன்னு சொல்லணும்னா.. அந்த காமெரா தான். லோ பட்ஜெட் என்பதால் 16mm ஃபில்ம்ல ஷுட் பண்ணின பென் ரிச்சார்ட்ஸன், அந்தக் குறையை நிவர்த்தி பண்ண ரியலிஸ்டிக்கா ட்ரை பண்ணுவோம்னு கொஞ்சம் ஓவராவே ஷேக் பண்ணிட்டார் போலயிருக்கு. நிறைய இடங்களில் Shaky.. ஆனாலும் அதைத் தவிர்த்துப் பார்த்தால் ஒளிப்பதிவு அருமையாகவே இருக்கிறது.
Cannes Film Festival தொடங்கி Sundance Film Festival வரை பலதரப்பட்ட விருதுகளை குவித்துவிட்டு இப்போது 2013 ஆஸ்கரில் சிறந்த திரைப்படம், இயக்குனர், நடிகை மற்றும் திரைக்கதை பிரிவுகளில் போட்டியிடுகிறது. விருதுகள் கிடைத்தால், கடைசியில் ஹஷ்பப்பி சொல்வது போல, “…they gonna know: Once there was a Hushpuppy, and she lived with her daddy in The Bathtub.”
எனக்கு நல்லப் படமா தோணுது. எப்படியாவது ஆஸ்கருக்கு முன் பார்த்துவிடுங்க!!
It’s a unique experience. You’ll either love it or hate it!!
ட்ரெயிலர்
