இதுவரைக்கும் எத்தனையோ சயின்ஸ் ஃபிக்ஷன் படங்கள் பார்த்திருக்கேன். ஏகப்பட்ட படங்கள் ஆக்சன், பிரமாண்டம், தொழில்நுட்பம் என்று வாயடைக்க வைத்திருக்கின்றன. ஆனாலும் இதுவரைக்கும் எந்தப் படமும் முடிந்த கையோடு தனியாக கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்து யோசிக்க வைத்ததில்லை. எல்லாப் படங்களிலும் தனித்து நிற்கும் ஒரு படம் … சரி சரி … பில்டப் போதும். வாங்க போகலாம்.
சயின்ஸ் ஃபிக்ஷன்னு ஆரம்பத்துல சொல்லித் தொலச்சிட்டேன். உடனே டமால் டுமீல்ன்னு பிரகாசமான வெளிச்சத்துடன் சுடும் துப்பாக்கிகள், மணிக்கு பல நூறு கி.மி வேகத்தில் ரோட்டின் மேல் மிதந்து பறக்கும் கார்கள், எதிர்கால நகரங்கள் என்று எதிர்ப்பார்ப்புடன் வரும் ஐயாமார்களே … கொஞ்சம் வெயிட் … இந்தப் படத்துல அப்படி ஒன்னுமே இல்ல. ஒரே ஒரு இடத்துல ஒரு பிஸ்டல் வருது. அதுல குண்டு இல்ல. ஒரு பிக்கப் (cab) இருக்கு. ஆனா கடைசி சீன் வரைக்கும் ஒரே இடத்துல தான் நிக்கும். அப்போ என்ன ம** இந்தப் படத்துல இருக்குன்னு கேட்பீங்களே? டயலாக் மற்றும் கொஞ்சமும் சலிக்கவைக்காத திரைக்கதை ஓன்லி.
இப்போ வேணுங்கிறவங்க உள்ளே வரலாம்.
கதை??? அ…. படத்துல கதைன்னு ஒன்னு இல்லங் (யோவ்…இன்னாப்பா? வெளாடுறியா?). படமே ஒரு விடயம் பற்றி சில மனிதர்களுக்கு இடையில் நடக்கும் உரையாடல் தான். எப்படி சொல்றது?? ஓகே…இப்படித் தாங்க படம் ஆரம்பிக்குது.
John Oldman() ங்கற ஒரு ப்ரொஃபெசர் வேலையிருந்து விலகுகிறார். வீட்டைக் காலி பண்ணிவிட்டு போறதுக்கு முன்னாடி, ஒரு வரலாற்று நிபுணர், ஒரு உயிரியலாளர், ஒரு மானிடவியலாளர் மற்றும் இன்னும் இரு “லாளர்கள்” என தனது நெருங்கிய சில நண்பர்களை ஒரு ஃபெயார்வெல் பார்ட்டிக்கு அழைக்கிறார். ஜானி வாக்கர் பெக்குடன் ஆரம்பிக்கும் சாவகாசமான உரையாடல் மெது மெதுவாக தடம் மாறி, ஜானின் வாழ்க்கையைப் பற்றி மாறுகிறது. அப்போது கதையோடு கதையாக ஜானும் தன்னைப் பற்றிய ஒரு ரகசியத்தை வெளியிட, அதை நம்புவதா இல்லையா என்று பைத்தியம் பிடிக்காத குறையாக ரூமில் உள்ள மற்றவர்கள். உண்மையைக் கண்டுபிடிக்க ஒவ்வொருவரும் அவங்கவங்க துறையில் ஜானிடம் கேள்விகளைத் தொடுக்க, எல்லாக் கேள்விகளுக்கும் ஃபிங்கர் டிப்ஸில் ஜானிடம் விடை இருக்கிறது. அது போதாதென்று ஜான் ஒரு பெரிய சர்ச்சைக்குரிய மேட்டரை போட்டு உடைக்க…மீண்டும் மற்றவர்கள் மண்டையைப் பிய்த்துக் கொள்ள…சூடான விவாதங்களுடன் இப்படியே கதை நகர்கிறது.
திரும்பவும் சொல்றேன் … நீங்க ஒரு ஜாலியான என்டர்டெயினர் எதிர்பார்த்திங்கன்னா இந்தப் படம் பக்கம் திரும்பிக் கூட பார்க்காதீங்க. கொஞ்சம் மண்டைய யூஸ் பண்ணி தலைமுடியை பிச்சுக் கொண்டு பார்க்க பிடிக்கும்னா இப்பவே டவுன்லோட் போடுங்க. படம் முழுவதும் ஒரு ஐடியாவைச் சுற்றி வட்டமடிக்கும் டயலாக் டயலாக் டயலாக் தான். பேசும் விஷயமும் நிச்சயமா நம்ப முடியாத மேட்டர். ஆனாப் “பேசியே கொல்றாங்களே……”ன்னு சொல்ல முடியாது. ஒவ்வொரு வசனமும் ஒரு சூடான விவாதம்.
நடிப்பு எல்லாம் தேறுகிற ரகமில்லை. ஆகவே படத்தைத் நூறு வீதம் தாங்கி நிற்பதும் இந்த வசனங்கள் தான். படத்தின் மொத்த பட்ஜெட் வெறும் ரெண்டு லட்சம் டாலர். தயாரிப்பு செலவுன்னுட்டு பல கோடிகளைக் விழுங்கி கடைசியில் ஐந்து பைசாக்கு பெறாத வெறும் குப்பைகளை மெகாஹிட் படங்களென்று கூறிக்கொண்டு வெளியேற்றும் இயக்குனர்களுக்கு வெறும் ஐந்து லட்சம் செலவில் ஒரு சுவாரஸ்யமான படத்தை எவ்வாறு தயாரிப்பது இப்படித் தான் என்று போட்டுக் காட்ட வேண்டும்.
ஜெரோமி பிக்ஸ்பி – படத்தின் கதையை எழுதியவர். இவரது கடைசி படைப்பு, மாஸ்டர்பீஸ் எல்லாம் இந்தப் படம் தான். 1960களிலேயே கதைக்கான ஐடியாவை உருவாக்கிவிட்டு, கடைசிக் காலத்தில், அதாவது 1998ம் ஆண்டு இறக்கும் தறுவாயில் தான் கதையை முடித்தாராம்.
முந்தி ஒருநாள் பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டு, படம் புரியாமல் சுத்த லோ-பட்ஜெட் பைத்தியக்கார படமாயிருக்கும் என்று நிப்பாட்டி வைத்துவிட்டு, மீண்டும் நேற்றுத் தான் ஒரு மூட் வந்து பார்த்தேன். பார்த்தபின் தான் எவ்வளவு அருமையான படத்தை மிஸ் பண்ணியிருக்கோம்னு தெரிஞ்சுது.
திரும்பவும் …. எல்லாருக்குமான படமல்ல இது. சயின்ஸ், மனித வாழ்க்கை, வரலாறு, சமயம் போன்றவை சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களில் உங்களுக்கு ஆர்வம் இருந்துச்சுன்னா, வித்தியாசமான அட்டெம்ட்களில் ஆர்வம் இருந்துச்சுன்னா நிச்சயம் எடுத்துப் பாருங்க. அட்லீஸ் ஒரு ரெண்டு நாளைக்கு யோசிச்சிட்டு இருப்பீங்க…..என்னை மாதிரியே.
ஆங் … நான் கடைசி வரைக்கும் அந்த சீக்ரெட் என்னன்னு சொல்லவே இல்லயே … கதை செக்ஷன்ல க்ளூ இருக்கு. கண்டுபிடிச்சிக்கோங்க. ஹேப்பி Hunt for Hint
ட்ரெயிலர்
வர்ர்ட்டா …